خوبروی حلقه نشین

دو سال و اندک روزی از آخرین نوشته اینجا میگذره

چقدر سریع اتفاق افتاد همه چیز و چقدر عجیب که دو سال گذشت و انگار پلکی بر هم خورده

حال و احوال اون روزای دو سال پیش رو یادمه دقیق

که من چه حال خوبی رو داشتم و چقدر از زندگی سرشار بودم

چقدر انکیزه و هدف برای پیشبرد اهداف و تفکراتم

و من هنوز با گذشت دوسال با یادآوری اونروزها لبخند میزنم و قلبم مالش میره از اونهمه احساس زندگی و سبزی

خیلی چیزها تغییر کرد

من؟! نمیدونم شاید تغییر کردم و شاید هم بیشتر تجربه کسب کردم

چیزی که هست اینکه میدونم اتفاقات این دوسال انقددددر خووووب و انقدرررر بددد بوده که من رو از نوشتن چه دلنویسی چه وبلاگنویسی چه نوشته های جدیتر دور کرده بوده و من با مرور تمام اون اتفاقات فقط یه لبخند روو لبم میاد که هرچند براش بهای گزافی رو پرداخت کردم اما خوشحالم از تجربه های به دست اومده

الان که دارم مینویسم و فریاد زیر آب داریوش پس زمینه کیبوردمه؛ خنثی و بی حسم

نه خیلی غمگین نه خیلی شاد

نه خیلی بدبخت نه اونقدرا خوشبخت

همه چیز در یک حد متوسطی در جریانه

یک احساس درونی متوسط روو به نزول

یک حد متوسطی که به شدت ناپایدار و در نوسانه

و من الان باز هم نمیدونم کجای زندگیم ایستادم